Μικρές Ιστορίες : Κόκκινη κλωστή δεμένη ...

Επιτέλους μάθαμε τα γράμματα.... Σειρά τώρα έχει να τα βάλουμε στη σειρά, να διαβάσουμε παραμύθια και να φτιάξουμε δικά μας.

Εσείς το ξέρατε ότι τα παραμύθια είναι μαγικά;;

Ναι!!!!!!! Μας βοηθάνε να μάθουμε τον κόσμο αλλά κυρίως τον εαυτό μας... Μέσα από αυτά θα μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα μας αλλά και θα μάθουμε χίλια δυο όμορφα πράγματα που θα ομορφύνουν τη ζωή μας.

Θα ταξιδέψετε μαζί μας στον όμορφο κόσμο των παραμυθιών;; Επιβιβαζόμαστε!!!!

Στάση 1η : Είμαστε διαφορετικοί κι όμως ίσοι

Το ασχημόπαπο

Η ιστορία μέσα από τα δικά μας έργα

Ακολούθησε δραματοποίηση του παραμυθιού. Με αφορμή τις ημέρες της Αποκριάς φτιάξαμε μάσκες που μας βοήθησαν να μπούμε καλύτερα στο ρόλο μας...

Φύγε , ασχημόπαπο!!! Δε σε θέλουμε!!

Στη συνέχεια διαβάσαμε το παραμύθι η Πεντάμορφη και το τέρας και μιλήσαμε για τη σπουδαιότητα του χαρακτήρα ως κριτήριο αντιμετώπισης των ανθρώπων γύρω μας!!!

Διαβάσαμε το παραμύθι Ο μπούφος που δεν μπορούσε να κάνει μπου

( Το συνδυάσαμε με την εκμάθηση του δίψηφου μπ )

Η κυρία Μπούφου καθάρισε το λαιμό της για να τραβήξει την προσοχή του γιού της, κι έκανε: «Μπου!» Ο Μπουφάκος την κοίταξε περίεργα και δεν είπε τίποτα. Η κυρία Μπούφου καθάρισε ξανά το λαιμό της και επανέλαβε: «Μπου!» Ο Μπουφάκος την κοίταξε με απορία.
Ο κύριος Μπούφος φτερούγισε ανυπόμονα και είπε: «Γιε μου, επανέλαβε μετά τη μητέρα σου: "Μπου!"».
Ο Μπουφάκος άνοιξε το στόμα του, πήρε βαθιά αναπνοή και, καθώς η κυρία Μπούφου κι ο κύριος Μπούφος περίμεναν όλο λαχτάρα, είπε: «Μπα;».

Πόσο κακό είναι τελικά να είσαι διαφορετικός;;;

Επεξεργαστήκαμε προφορικά και στη συνέχεια γραπτά την παρακάτω ιστορία

Είμαστε μια παρέα 6 παιδιών, Η Λυδία, Ο Νίκος, η Νεφέλη, ο Φώτης, ο Χάρης κι η Κατερίνα. Κάνουμε μαζί διακοπές κάθε χρόνο. Η Κατερίνα παίζει πολύ ωραίο θέατρο!! Ο Νίκος είναι γλυκός και όμορφος. Η Λυδία είναι το πιο όμορφο κορίτσι . Ο Φώτης γεννήθηκε σε άλλη χώρα αλλά είναι ο καλύτερος μαθητής. Ο καθένας από μας είναι ξεχωριστός κι έχει τα δικά του χαρίσματα κι ελαττώματα….

Σήμερα ήταν η σειρά του μπαμπά του Φώτη να πάει τα παιδιά στη θάλασσα. Περνώντας με το αγροτικό του αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από το σπίτι του Γιάννη, όμως, κανείς δεν απάντησε. Ήταν κρυμμένος πίσω από την κουρτίνα και πολύ στεναχωρημένος που δεν μπορεί να πάει μαζί με τα άλλα παιδιά.

Νεφέλη: «Πάλι δεν ήρθε ο Γιάννης μαζί μας με το αγροτικό αυτοκίνητο. Όλοι ξέρουμε το λόγο. Δεν τον αφήνουν οι γονείς του, επειδή δεν συμπαθούν τους ανθρώπους που έρχονται από άλλη χώρα. Ο Φώτης στεναχωρήθηκε». Ο ξάδερφος του Φώτη επέμενε να ρωτά: «Γιατί δεν ήρθε ο Γιάννης;»

Τότε για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση η Νεφέλη πετάχτηκε και είπε: «Θα ήταν άρρωστος ο Γιάννης, γι αυτό δεν ήρθε».

Ο Φώτης την κοίταξε και χαμογέλασε.

v Πιστεύεις ότι ο Γιάννης ήθελε να πάει μαζί με τα παιδιά στη θάλασσα;

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

v Πώς νιώθει ο Φώτης

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

v Αν ήσουν ο Φώτης τι θα έκανες;

v Πώς νιώθει ο Γιάννης;

v Αν ήσουν ο Γιάννης τι θα έκανες;

v Πώς διαλέγουμε φίλους;

Στάση 2η : Όλοι έχουμε αδυναμίες

Σειρά είχε το παραμύθι με το Γίγαντα

( Το χρησιμοποιήσαμε και για εμπέδωση του δίψηφου ντ ) κι αφού το παίξαμε σκεφτήκαμε και δηλώσαμε σε όλους που πιστεύουμε ότι είμαστε καλοί και ποια είναι η αδυναμία μας. Φυσικά όλα αυτά τα ζωγραφίσαμε.

Κι απαραίτητη μεταμφίεση, απόλυτα συνυφασμένη με το κλίμα των ημερών

Ο γίγαντας πετάει το λίθο και , φυσικά, είναι ο νικητής του πρώτου αγωνίσματος

Ο γίγαντας πηδάει στο άλμα και νικάει στο δεύτερο αγώνισμα

Στάση 3η : Κρατάω τις υποσχέσεις μου

Το παραμύθι της Πλατσουρίτσας εκτός ότι μας βοήθησε να εμπεδώσουμε καλύτερα το δίψηφο τσ μας έδειξε ότι όταν κρατάμε το λόγο μας ευχαριστούμε τους ανθρώπους γύρω μας κι ιδιαίτερα την οικογένειά μας.

Τα παιδιά ζήτησαν να παίξουμε και το παραμύθι της Πλατσουρίτσας μιας και τόσο τους αρέσει η δραματοποίηση...

Πλατσουρίτσα : Μπαμπά, πάρε με μαζί σου να δω τη θάλασσα!
Μπαμπάς : Θα σε πάρω αρκεί να μου υποσχεθείς πως δε θα μπεις μέσα στη θάλασσα .
Πλατσουρίτσα : Εντάξει ! Θα κρατήσω το λόγο μου.

Στάση 4η : Συνεργασία

Μία διαφορετική εκδοχή του γνωστού μύθου με Τα μυρμήγκια και τα τζιτζίκια αποτέλεσε το κίνητρο να γνωρίσουμε την αξία της συνεργασίας.

Το πρώτο πράγμα που κάναμε είναι να συνδέσουμε τα δίψηφα γκ και τζ που μάθαμε εκείνες τις μέρες. Ο μέρμηγκας ήταν ο βοηθός μας για την κατανόηση της πρώτης παρεούλας, ενώ ο διασκεδαστής τζίτζικας μας τραγούδησε το Τζ .
Στη συνέχεια αποφασίσαμε να καθόμαστε πλέον σε ομάδες με στόχο να δεχτούμε τα θετικά της συνεργασίας στη μαθησιακή δράση, αλλά και να μάθουμε πώς λειτουργούμε μέσα σε αυτή. Θα δοκιμαστούμε φυσικά στις νέες μας θέσεις δημιουργώντας 2 ομαδικές ζωγραφιές που βασίζονται στην ιστορία .

Η ζωή πριν τη συμβίωση με τα τζιτζίκια (αριστερά) και η ζωή μαζί με τους καλλιτέχνες τζίτζικες(δεξιά)

Στάση 5η : Αξίες στις φιλίες

Το παραμύθι Ο Κίτο και η παρέα του ασχολείται με τα κριτήρια που πρέπει να θέτουμε στην επιλογή των φίλων μας.

Συζητήσαμε πώς επιλέγουμε τους φίλους μας και τι κάνει ένας πραγματικός φίλος και τι όχι. Ακόμα μιλήσαμε για το πόσο σημαντικό είναι να ανήκουμε σε μια ομάδα αλλά με κάποια όρια. Τα παιδιά κατάλαβαν μέχρι ποιο σημείο επηρεαζόμαστε αλλά και πως ορισμένες φορές κάποια άτομα "καμουφλάρουν" πίσω από ψεύτικα προσωπεία φιλίας άλλες προθέσεις , όχι και τόσο αθώες....

Στη συνέχεια σε χαρτάκια post it έγραψε ο καθένας μια πράξη "καλής φιλίας" και μια πράξη "κακής φιλίας". Χωρίσαμε ένα χαρτόνι σε 2 μέρη και κολλούσαμε τα χαρτάκια κάτω από τη σωστή στήλη ανάλογα με το περιεχόμενο τους. Έτσι συμπληρώθηκε ο πίνακας της φιλίας .

Στάση 6η : Φόβος

Τι είναι φόβος;;;; Φοβόμαστε όλοι το ίδιο πράγμα;; Υπάρχουν φόβοι που είναι κοινοί σε όλους;

Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τους φόβους μας ή κάποιες φορές χρειαζόμαστε και βοήθεια από άλλα άτομα; Τι κάνουμε όταν φοβόμαστε;;

Πολλές οι ερωτήσεις αλλά η ιστορία του Παντοφλίνου που φοβόταν το σκοτάδι μας βοήθησε να τις απαντήσουμε.

Δημιουργήσαμε μια λίστα με τους φόβους όλων και προσπαθούσαμε να εκλογικεύσουμε καθέναν από αυτούς ή ακόμα, σε ορισμένες περιπτώσεις να προσπαθήσουμε να δώσουμε και λύσεις. Τέλος, τα παιδιά ζωγράφισαν το μεγαλύτερο τους φόβο, έτσι ώστε να δουν ότι αυτό που φοβούνται μπορεί να πάρει μορφή σε ρεαλιστικές διαστάσεις δίνοντας έτσι προοπτικές και δυνατότητες αντιμετώπισης.

Στάση 7η : Ψέμα

Είναι συχνό φαινόμενο τα παιδιά σε αυτή την ηλικία να προσπαθούν να ξεγελάσουν το γονέα ή το δάσκαλο. Μέσα από το παραμύθι του Ψεύτη βοσκού προσπαθήσαμε να δούμε τις συνέπειες που μπορεί να έχει μια τέτοια συμπεριφορά. Μιλήσαμε για την αξία της ειλικρίνεια και της αλήθειας και προσπαθήσαμε να γράψουμε την ιστορία με το δικό μας τρόπο, αλλάζοντας την πλοκή της. Τα αποτελέσματα ήταν όμορφα!!!

Στάση 8η ( και τελευταία): Θυμός

Η ιστορία του Ίωνα θα μπορούσε να αποτελέσει την ιστορία οποιουδήποτε παιδιού. Αφορά στην καθημερινή τριβή και στους καθημερινούς καβγάδες μεταξύ δύο αδερφών. Θα μπορούσε , φυσικά, να αντικατοπτρίζει και ένα καβγά μεταξύ δύο φίλων, ή ακόμα και μεταξύ παιδιού και γονέα. Η ιστορία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να τοποθετεί με αβίαστο τρόπο τα παιδιά στη θέση του Ίωνα και να τα φέρνει αντιμέτωπα με το δυνατό συναίσθημα του θυμού.

Τα παιδιά θυμήθηκαν καταστάσεις που τους θύμωσαν, τις έγραψαν και τις ζωγράφισαν...

Μέσα από αυτή την ιστορία εκλογικεύσαμε το συναίσθημα του θυμού, το απενοχοποιήσαμε και το φέραμε στις σωστές διαστάσεις του. Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα που νιώθουμε όλοι μας. Εκεί , όμως , που επιμείναμε είναι στη διαχείριση αυτού του συναισθήματος. Μιλήσαμε για τις αντιδράσεις θυμού μας και συζητήσαμε πως ο έλεγχος αυτού μας οδηγεί τελικά στη δικαίωση πιο εύκολα και σίγουρα στην εσωτερική μας ηρεμία. Καταγράψαμε αυτοσχέδιου τρόπους ελέγχου του θυμού' Μερικοί από αυτούς ήταν η απομάκρυνση από την πηγή που μας θυμώνει, να μετράμε μέχρι που να καταλάβουμε ότι αρχίζουμε να ηρεμούμε και η χρησιμοποίηση της προφορικής έκφρασης του θυμού έτσι ώστε να μην καταφεύγουμε σε βίαια ξεσπάσματα.

Στο τέλος , κάναμε μια ανασκόπηση μερικών από τα συναισθήματα τα οποία γνωρίσαμε και σχεδιάσαμε φατσούλες που τα αντιπροσωπεύουν, αλλά και τα χρωματίσαμε με το χρώμα που πίστευε ο καθένας ότι τους ταιριάζει.